Ardennen

Het is een terug wild-zijn
een geur van aarde, subtiel
gras tot hooi verfijnd
Ruwe handen van de stiel

Bossen overlopen dalen
Stiekeme vossen sluipen,
ver burlen van rivalen
en opgewekte harten
die deze wilde woorden bedruipen,
ze dromen van woeste gronden tarten

Soep, uit pollepels, geurt in het hout
nevelen sluieren dennen, koud
een vallende ster roept wensen op
Dauw bekleedt een laatste bloemenknop

Het is een terug wild-zijn
verborgen geesten in schaduwen
en een hartstocht, niet te luwen
voor buiten en leven, verdwenen schijn

Slechts een droom
door land omzoomd
een terug wild-zijn