Waar de golven tolden

Meeuwen schreeuwen
vergaande eeuwen
in zand vervat
sonoor lied dat
meesleept in getij
wat ooit was
is nu voorbij
bouwsel van glas
wat ooit verworven was
weggeglipt in korven van vlas

Vergeleden besef der dagen
momenten die vervagen
al te snel achterhaald
herinneringen vervaald
Samen versmolten,
waar de golven tolden